Vertaald door deepl.com
In het dorp Mont-devant-Sassey zelf was een klokkengieterij gevestigd die een eeuw lang in heel Frankrijk bekend was.
Het werd gebouwd van plaatselijke steen, een eindje van het dorp uit vrees voor brand. Het was vierkant van plattegrond en had een dakraam met luiken voor ventilatie tijdens het gieten: giftige gassen konden door de openingen ontsnappen.
Aanvankelijk was Claude-Alexis Farnier een saintier, d.w.z. een rondtrekkende stichter. Maar hij vestigde zich in Mont in 1826. Hij stierf aan cholera in september 1854, tegelijk met drie van zijn kinderen. Zijn zoon Gustave en vervolgens zijn kleinzoon Charles zorgden voor de welvaart van het bedrijf tot 1908, toen de familie volledig werd gedecimeerd door de griepepidemie.
Het is moeilijk om de productie van de familie Farnier te kwantificeren, maar men schat dat er minstens 1226 grote klokken zijn geproduceerd in de gieterij van Mont, de kleine klokken en beiaarden niet meegerekend! De grootste geregistreerde klok woog 5.724 kg, de kleine klok van de kathedraal van Verdun woog 2.900 kg. Deze productie werd in heel Frankrijk en ook in de koloniën verkocht.
Maar deze zeer kleinschalige activiteit bleek zeer kwetsbaar te zijn en bleek niet bestand tegen de wet van scheiding van Kerk en Staat. De weduwe van Charles Farnier liet een klein artikel publiceren in de Semaine Religieuse de Verdun om parochies en priesters uit te nodigen bestellingen bij haar te plaatsen, maar het resultaat was niet voldoende en de gieterij sloot voorgoed in 1908.
De bronzen klokken werden gemaakt met het verloren-wasprocédé. De gieterij had een grote ronde reverberatoven met twee schoorstenen. De complete mallen werden aan een bovenloopkraan of een kraan opgehangen en in de gietput onder de oven neergelaten.
Voor de versiering van de klokken beschikte de stichter over een verzameling hol gegraveerde matrijzen van hout of gips: hij creëerde gepersonaliseerde motieven en opschriften door ze met bijenwas in te boetseren.
Een “souvenir” van de heiligen van Mont-devant-Sassey blijft in het dorp: het graf van de familie Farnier, op het oude kerkhof, herinnert aan de cholera-epidemie die in 1854 een deel van de dorpsbevolking decimeerde.
Op 31 augustus om 9 uur overleed Adolphe Farnier (zoon van de stichter), en vervolgens om 15 uur zijn 5 maanden oude dochtertje Marie. Op 2 september werd ook Alexis meegenomen en drie dagen later overleed Zoé, drie jaar oud. Op het familiegraf bevindt zich een steen met een cirkelvormige uitholling, de vroegere plaats van een klokje (pijl) dat daar werd verzegeld om de herinnering aan de stichters van Mont levend te houden. De legende zegt dat het van goud was! En dat kan kloppen want hij lag niet lang in dit graf…!
Onder het orgelkoor vindt men een permanente tentoonstelling over de geschiedenis van de klokkengieters van Mont-devant-Sassey, namelijk de familie Farnier, woonachtig in het dorp sedert 1826. De verschillende panelen geven uitleg over de fabricatie van het klokkengieten, en in de vitrinekast ziet u enkele afdrukken van de fijne, decoratieve motieven die gebruikt werden bij het klokkengieten.
Bij het verlaten van de kerk, recht voor u, dus zuidwaarts, ziet u aan de andere kant van het dorp een merkwaardig, vierkant gebouw met een kleine vierkante toren in het midden. Dit is de oude klokkengieterij van de familie Farnier, familie geheeld uitgeroeid door de cholera in het begin van de 20’ste eeuw. Er werden daar ongeveer 1.200 tot 1.700 klokken gegoten.
Deze klokkengieterskunst heeft de naam van „Mont-devant-Sassey” gedurende decennia tot ver buiten deze streek verspreid.