de stadhuis-wasplaats

de stadhuis-wasplaats

De aard van de bodem in Mont, die de teelt van wijnstokken en brandnetels, de landbouw of de teelt van fruitbomen heeft begunstigd, heeft het dorp ook een overvloed aan water voor al zijn activiteiten bezorgd. Mont-devant-Sassey, dicht bij de Maas, ligt op een zeer belangrijke watervoerende laag en op bepaalde plaatsen is altijd water gevonden. Het creëert vochtige gebieden (grindgroeven en vijvers in de vallei) of borrelt op in de vorm van herlevende bronnen (zoals onder de kapel van Notre Dame protectrice des petits enfants).

Eeuwenlang hebben de straten en pleinen van Mont-devant-Sassey dag en nacht geritseld door het gekabbel van fonteinen, wasplaatsen en troggen, soms echte architectonische elementen die een bijzonder ontroerend erfgoed vormen omdat ze al meer dan 1000 jaar getuige zijn van het dagelijkse leven.
Tot in de 18de en 19de eeuw werden verschrikkelijke epidemieën vaak veroorzaakt door stilstaand water van slechte kwaliteit. In Mont-devant-Sassey, evenals elders, werden dezelfde bassins zonder onderscheid gebruikt om water op te vangen voor voedsel, om kleren te wassen of om dieren water te geven.

Na 1789 belastte de staat de gemeenten met de distributie van water om alle burgers goede gezondheidsomstandigheden te garanderen. In de steden en dorpen werd een beroep gedaan op de beste architecten en werd wetenschappelijke (hygiëne) en technische (nieuwe inzamelingsprocédés, gebouwen) vooruitgang geboekt om de burgers en de wasvrouwen een beter comfort te bieden.

Aan het einde van de 18e eeuw probeerde men het washuis een centrale plaats te geven in het dorps- of stadsweefsel: het werd een brandpunt, een ontmoetingsplaats waar alleen de vrouwen bijeenkwamen om de was te doen… Een plaats waar alle roddels werden uitgewisseld en waar conflicten werden bijgelegd.

In de Maas waren ze vaak overdekt. De eenvoudigste staan aan de oever van de rivier, vaak beschermd door een dak en omgeven door muren van hout of leem, steen of baksteen.

Het washuis in de Rue de la Rochelle is eenvoudigweg overdekt met een frame op pijlers en een dubbel zadeldak met dakpannen om de wasvrouwen te beschermen.

Het stadhuis van Mont-devant-Sassey, rue d’Andenne, is geklasseerd als Historisch Monument. Het is een zeer zeldzaam gebouw uit 1825. De architect Théodore Oudet bouwde een stadhuis door het bestaande washuis te hergebruiken. Het (voormalige) stadhuis is toegankelijk via een dubbele trap.

Dit gemeentehuis-washok was het centrum van het politieke en sociale leven van het dorp en symboliseerde de rolverdeling tussen mannen en vrouwen: boven was het kantoor van de mannen die openbare aangelegenheden bespraken en beneden was de werkruimte van de vrouwen die privé-, huishoudelijke en zelfs intieme aangelegenheden onder elkaar afhandelden en de hygiëne en netheid van het huishouden bespraken. Er moet een geweldige sfeer rond het bassin zijn geweest!

De wasvrouwen en -meisjes gingen bijna dagelijks naar het washuis met hun kruiwagens die zij bij de ingang achterlieten en die getuigden van de bedrijvigheid van de plaats. Tijdens de vergaderingen van de gemeenteraad kon iedereen elkaars gesprekken horen dankzij de akoestiek van de zaal!

Gezien het belang van het gebouw in het centrum van de gemeenschap, werd het bijzonder goed verzorgd, zowel vanuit architecturaal oogpunt als wat betreft de keuze van de materialen, die gewoonlijk voorbehouden zijn aan adellijke gebouwen: plaatselijke gehouwen steen, leien dakbedekking rustend op een eiken raamwerk, nissen en ijzerwerk…

Verschillende fonteinen in de washuizen of op straathoeken voorzagen het dorp ook van water. Hun voornaamste doel was het vergemakkelijken van het dagelijks leven van de bewoners door water te brengen in de onmiddellijke nabijheid van de huizen en de stallen (voor de dieren). Maar ze waren ook een verplichte ontmoetingsplaats en een gelegenheid om de gemeenten te voorzien van werken die bijdroegen aan hun verfraaiing…

In Mont-devant-Sassey waren de drinkfonteinen zeer eenvoudig, met een enkele watertoevoer verlengd met een rechthoekig stenen bekken dat diende als overloopgoot, zonder enige gebeeldhouwde versiering.

In de jaren zeventig waren alle fonteinen in het dorp verlaten, opgevuld of verkocht zodat de inwoners gebruik konden maken van de watervoorziening… waarvan de installatie zo duur was geweest! In de afgelopen twintig jaar is veel moeite gedaan om ze weer in gebruik te nemen en te verbeteren. Degenen die zijn opgedroogd worden nu gebruikt als plantenbakken…